Erna Kristín Stefánsdóttir hefur lengi verið í sviðljósinu en hún steig fram undir nafninu Ernuland á samfélagsmiðlum fyrir mörgum árum þar sem hún leyfði fólki að fylgjast með sér á þeim þar sem hún ræddi um meðal annars um jákvæða líkamsímynd.

Erna opnaði sig við Vikuna um erfiða fæðingarreynslu sem hún gekk í gegnum fyrir nokkrum árum síðan

„Meðgangan með tvíburunum reyndi mjög á. Ég varð veik mjög snemma, og eitt tók við af öðru – þar til ég var nánast rúmliggjandi alla meðgönguna, með flestar aukaverkanir sem hægt er að nefna. Þessir heilsubrestir höfðu mikil áhrif á bæði andlega og líkamlega líðan mína.“ 

Til að bæta gráu ofan á svart þá þurfti hún að berjast harkalega fyrir því að í valkeisara. „Ég var mjög hörð á því að það væri rétta leiðin fyrir mig út frá reynslu minni úr fyrri fæðingu vegna áfalla úr æsku. En það var mikið verið að hvetja mig til að láta reyna á það að fæða í gegnum fæðingarveginn og þessi barátta tók mikið á. Það fór þó svo að ég fékk mínu framgengt enda stóð ég allan tímann föst á því sem hjartað mitt sagði mér,“ segir hún. Drengirnir komu þó heiminn við erfiðar aðstæður heimafyrir. „Mamma Bassa – nafna mín, tengdamamma og kær vinkona – kvaddi okkur nokkrum dögum fyrir fæðinguna. Hún hafði átt sér eina stóra ósk: að fá að hitta tvíburana.“  

Erna segir að missirinn hafi haft mikil áhrif á sínum tíma og geri það ennþá í dag. „Í staðinn fyrir að liggja heima í ró með nýfædd börn vorum við að skipuleggja útför einnar mikilvægustu manneskju í lífi okkar. Sorgin fléttaðist saman við gleðina, reiðina og söknuðinn – og jafnvel þótt þrjú ár séu liðin, þá finnst mér við ekki enn hafa náð almennilega utan um það að hún sé farin. En þannig er sorgin – hún hefur enga tímalínu, og enginn syrgir eins.“