Margrét Kristín Blöndal er betur þekkt sem Magga Stína. Hún hefur tekið sér margt fyrir hendur og gert það vel. Er friðarsinni. Og aðgerðarsinni. Skrifar opið bréf til þingkonunnar Rósu Guðbjartsdóttur sem áður en hún hélt á þing sat á stóli bæjarstjóra í Hafnarfirði.

Magga Stína var gagnrýnd af Rósu fyrir að mótmæla helförinni á Gaza á lýðveldisdaginn 17. júní, en það þótti Rósu ekki vera tilhlýðilegt en Mögga Stína er ekki á sama máli:

„Sæl Rósa. Ég heyrði utan af mér að eitthvað hafði skyggt á gleði þína á þjóðhátíðardaginn nýliðinn. Svo mjög, að þú sást ástæðu til að skrifa um óánægju þína á internetið. Þar skrifar þú: ,,Í gær fögnuðum við 81 árs afmæli íslenska lýðveldisins og eins og jafnan á þessum hátíðisdegi komum við saman og gleðjumst yfir merkum og mikilvægum áfanga. Á þjóðhátíðardaginn klæðum við okkur upp og fögnum frelsinu, lýðræðinu, mannréttindunum, sjálfstæði og sérstöðu þjóðarinnar. Þá fögnum við sérstaklega gildunum okkar, við leggjum áherslu á hvað sameinar okkur, hvað það er að vera Íslendingur og að búa á Íslandi.” og svo frv…

Við lesturinn vöknuðu upp hjá mér spurningar eins og þessi: Hver erum þessi við, sem þú talar um, við, sem klæðum okkur upp og um hvaða frelsi ert þú að tala? Er það hið margfræga, frelsi til athafna? Getur verið, að þú eigir einkum og sér í lagi við þitt eigið frelsi? Frelsi Rósu Guðbjartsdóttur? Er það, það frelsi, sem er til umfjöllunar hjá þér?“

Magga Stína heldur áfram og segist vel skilja ef Rósa vilji fá að „fagna frelsi þínu. Kona í þinni stöðu, sem þiggur laun af almenningi. Það er aldeilis ástæða til að fagna. Því jafnvel þótt þú standir fyrir það gildismat sem þingmaður, um að hvetja til aukinnar misskiptingar þá skil ég fögnuð þinn á einhvern hátt. Til hamingju með frelsið Rósa. Til aðeins minni hamingju með frelsið, þú sem skúrar klósettið á alþingi en stendur eins og klettur undir launaseðlinum hennar Rósu. Rósa, þú vilt fá að fagna mannréttindum á þjóðhátíðardaginn, en samt bara aðeins að þagga niður í nokkrum óþolandi einstaklingum sem trufla þig í þjóðhátíðarstemningunni. Einstaklingum sem kunna ekki að halda kjafti í "mannréttindalandinu þínu” í “jafnréttisparadísinni” þar sem þú nýtur lífsins og smjör drýpur af hverju strái, eitthvað lið, sem hefur ekki einu sinni lyst á þjóðhátíðarköku þegar verið er að svelta fólk í hel og brenna það lifandi í leiðinni. Fólk, sem er fyrir þér, á 17. júní, þegar þú loksins ætlar slaka aðeins á og leggja stjórnmálin og “deilurnar” á hilluna og gúffa bara í þig kandíflosinu. Fella kannski virðingarfyllst tár, yfir nýjasta afbrigðinu af rasistafána okkar Íslendinga.“

Heldur áfram og segir að „þá fögnum við sérstaklega gildunum okkar”, segir þú, Rósa, “við leggjum áherslu á hvað sameinar okkur, hvað það er að vera Íslendingur og að búa á Íslandi.” Fátt veit ég útvatnaðra en hugtakið “gildi”, sérstaklega úr munni ykkar Sjálfstæðiskvenna, en gott og vel. Þú vilt fagna sjálfsmynd þinni sem Íslendings og ekki nóg með það, þú vill fá frið til þess. Frið til að fagna, frið, til að ná að „leggja áherslu á hvað það er að búa á Íslandi.“ Komdu þar, Rósa, segðu okkur frá því hvað það er að vera Íslendingur - segðu okkur hvað það er, að búa á Íslandi! Deildu þekkingu þinni með okkur, þekkingu þinni á íslenskum hefðum, íslenskri sérstöðu, menningu, íslenskum uppruna. Ást þín á íslenska fánanum fer ekki fram hjá neinum sem les pistil þinn. Þú sakar reyndar annað fólk ranglega um að sýna íslenska fánanum óvirðingu en ég skil vel tilfinningar þínar þegar ég rýni í afstöðu þína í innflytjendamálum sem ríma einmitt vel, við hið nýja en sorglega merkingarhlutverk þjóðfána landsins.“

Segir einnig:

„Nú er til máls að taka athugasemdir þínar Rósa um óæskilegar hópamyndanir fólks á þjóðhátiðardaginn, sem aldrei skyldu verið hafa, leyfðar, því þær eru þér, ekki að skapi. „Að hópar fólks skuli koma saman á þessum degi og það við hátíðarhöld við Alþingishúsið veifandi fána annars lands og hrópa ókvæðisorð að ráðamönnum og öðrum viðstöddum, er óboðlegt.” En þarna hleypur þú á þig Rósa! Ég var einmitt þarna stödd og tilheyrði „hópnum“ sem þú talar um. Annaðhvort segir þú viljandi ekki satt og rétt frá eða þú varst ekki á staðnum. Kannski léstu þér nægja að lesa lygimál Andrésar Magnússonar „blaðamanns“ á Morgunblaðinu en lýsingar hans á atvikum voru eins fjarri sannleikanum og annað sem stendur í því sorpriti.

Staðreyndin er sú, að enginn úr þessum hópi hrópaði eitt einasta ókvæðisorð að nokkurri manneskju. Hópurinn stóð prúður og kurteis, hlustaði með forvitni og í nokkurri andakt á ræðu forseta Íslands sem var prýðileg, hlýddi svo á Fjallkonuna fara með ljóð Þórdísar Helgadóttur og yndislegan söng kórsins Graduale Nobili. Sérstaklega var eftirminnilegur flutningur þeirra á ættjarðarljóði Huldu, Hver á sér fegra föðurland við lag Emils Thoroddsen, ljóð og lag sem mér fyndist Alþingi ætti að setja á fóninn í upphafi hvers vinnudags til upprifjunar á sameiginlegum „gildum.“

Þegar ráðafólk þjóðarinnar stóð svo upp úr sérstökum sætum sem komið hafði verið fyrir handa því og hélt gangandi af Austurvelli kom þessi hluti áhorfenda sem þú kallar „hópinn“ skilaboðum sínum á framfæri við elítuna eins og vera ber. Ekki, með einu einasta ókvæðisorði. Þarna voru fréttamiðlar sem tóku lifandi myndskeið af því sem fram fór og eru þessu til sönnunar.“

Magga Stína bendir Rósu á að „erlendi fáninn sem þú talaðir um í pistli þínum Rósa, er fáni Palestínu. Þannig er mál með vexti, að verið er að fremja þjóðarmorð á palestínsku þjóðinni og við vorum þarna eins og okkur ber skylda til, bæði til að vekja athygli á því og mótmæla þeirri staðreynd að íslensk stjórnvöld hafa með afstöðu sinni og aðgerðarleysi, gerst brotleg við Alþjóðalög. Þau bera ábyrgð á því að Ísland er samsekt um þjóðarmorð samkvæmt Alþjóðalögum, þau bera ábyrgð á því að fara viljandi gegn vilja almennings. Þið, berið ábyrgð. Þessu mótmæltum við á afar hæverskan hátt með tveimur skiltum. Þegar ráðafólk gekk hjá hrópaði ég vissulega „Lifi frjáls Palestína.“ Það verður aldrei hægt að túlka það sem ókvæðisorð. Það er upphrópun mín á þjóðhátíðardeginum þar sem ég fagna tilvonandi frelsi kúgaðrar þjóðar sem verið er að murrka lífið úr. Þú fagnar þínu frelsi, og þínu frelsi, einu. Síðan hvöttum við viðstadda til að nota rödd sína, til að nýta vald sitt og stöður hvers konar, til þess að gera allt sem í þeirra valdi stendur, til að stöðva þjóðarmorð.

Þetta var okkar grundvallarskylda þennan dag og henni sinntum við. Það var okkar skylda. Það var okkar réttur. Þjóðhátíðardagur Íslendinga er sannarlega rétti vettvangurinn til þess að vekja athygli á svikum íslenskra stjórnvalda við Palestínu, þjóð sem við viðurkennsdum með stolti sem sjálfstætt ríki árið 2011. Og 17. júní, afmælisdagur Jón Sigurðssonar, hvers líf snérist um sjálfstæðisbaráttu þjóðar, er einmitt hárrétti dagurinn til að mótmæla. „Vér mótmælum allir“! Rósa, manstu! Austurvöllur, er almenningseign og hann er vettvangurinn, til að minna á svik stjórnvalda við sjálfstæðisbaráttu Jóns Sigurðssonar og hans hugsjóna. Það mætti segja mér að hann bærði allhressilega á sér þar sem hann er því sjálfstæðið, sem honum var svo umhugað um og hann barðist fyrir, hefur verið selt og margselt, af yfirvöldum, á kostnað almennings auðvitað.“

Bætir við að „í Palestínu hefur valdníðslan og viðurstyggðin hins vegar náð að svifta heimsbyggðina algerlega trúnni á að okkar sameiginlegu siðferðislegu grunngildi séu yfir höfuð fyrir hendi og við mótmælum því. Allur heimurinn mótmælir því. Allur heimurinn gargar í örvæntingu, Rósa. Alla daga. Á öllum tímum. ...OG ÞÚ, VILT FÁ FRIÐ FYRIR FÓLKI MEÐ „ERLENDAN FÁNA“ TIL AÐ ÞÚ GETIR FAGNAÐ ÍSLENSKUM GILDUM Á ÞJÓÐHÁTÍÐARDAGINN. Hver er skyni skroppinn hér? Ég mæli með því Rósa, að þú kynnir þér lögboðnar skyldur þínar samkvæmt Alþjóðalögum þegar þú verður vitni að þjóðarmorði. Þú ert kosinn á þing til þjónustu við almenning, ekki til að kvaka smáborgaralega eins og kjáni um ekki neitt, heldur ber þér og öðrum kjörnum fulltrúum að fara að vilja þjóðarinnar sem krefst þess að þið beitið ykkur raunverulega með öllum tiltækum ráðum eins og Alþjóðalög segja til um fyrir því að þetta þjóðarmorð verði stöðvað. Fyrr færðu ekki frí frá hópi fólks með „erlendan fána“ Rósa. LIFI FRJÁLS PALESTÍNA!“